Τίτλος: Κρίση: από την απώλεια στην αυτοσυνείδηση
Eισηγητής: Γκρίμπουρας Λάμπρος
Κατηγορία: Ομιλίες - Ψυχοθεραπεία - Συμβουλευτική - Προσωπική Ανάπτυξη.
Αίθουσα:Lobby Suite Ισόγειο
Το να βρίσκεται κάποιος σε μια κατάσταση που μπορεί να οριστεί ως κρίση είναι αναμφἰβολα μια πολύ επώδυνη και ακραία εμπειρία η οποία χαρακτηρίζεται, κυρίως, από μια αίσθηση σύγχυσης, ασφυξίας, αδιεξόδου, κάτι που είναι αφόρητο, πνιγηρό, διαλυτικό.
Τι έχει προκαλέσει, όμως, αυτήν την αίσθηση;
Αυτό που βιώνει κανείς είναι η #κατάρρευση των #βεβαιοτήτων, η #απώλεια#προσανατολισμού, η αποδόμηση του όποιου νοήματος υπήρχε, η αχρήστευση του οδηγού βάσει του οποίου οργανώνει τη ζωή του. Όλα αυτά – βεβαιότητες, αξίες, αρχές, πεποιθήσεις, προσανατολισμός, οδηγός- και άλλες λειτουργίες – συνιστούν το εγώ.
Εδώ, μπορεί να αρχίσει το ταξίδι της #αυτογνωσίας. Θα δούμε πώς το εγώ, μέσα από αμυντικούς μηχανισμούς, φίλτρα προσαρμογής, καθώς και αντιληπτικά φίλτρα, διαμορφώνεται σε ένα μηχανισμό πρόσληψης και ερμηνείας της πραγματικότητας που μονοπωλεί την αντίληψη, περιορίζοντας έτσι τη συνείδηση που κατακερματίζει την ολότητα του εαυτού μας αγνοώντας, απωθώντας και καταδιώκοντας πλευρές του εαυτού μας, καθώς και της ίδιας της πραγματικότητας, που δεν συμφωνούν, δεν υποτάσσονται ή συγκρούονται με τις «αλήθειες» του.
Έτσι, το εγώ αποκρυσταλλώνεται σε ένα πολυσύνθετο αμυντικό σύστημα που, μέσω της ταύτισής μας με τις αλήθειες του και τις βεβαιότητες του, μας καθηλώνει σε μια άκαμπτη και στρεβλή οπτική της πραγματικότητας – τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής οπτική η οποία, τελικά, αδυνατώντας να προσαρμόσει την πραγματικότητα – εξωτερική και εσωτερική– στο καλούπι των προσδοκιών που απορρέουν από τις βεβαιότητές του καταρρέει και έτσι δημιουργείται η κρίση, η οποία βιώνεται ως η απόλυτη #απώλεια καθώς το εγώ –που εκλαμβάνεται, εσφαλμένα, ως ο εαυτός – βιώνει την απειλή του επικείμενου αφανισμού του.
Γι΄ αυτό η #κρίση αποτελεί ένα εν δυνάμει κίνητρο που μπορεί να αναγκάσει κάποιον να επιχειρήσει αυτό το ταξίδι, καθώς δεν του έχει μείνει τίποτα για να πιαστεί δίνεται, λοιπόν, η ευκαιρία να #απεγκλωβιστεί από το εγώ με το να μην ταυτίζεται με τις «αλήθειες» και βεβαιότητές του οι οποίες, ούτως ή άλλως, έχουν καταρρεύσει∙και γι΄ αυτό η κρίση θεωρείται ταυτόχρονα και ευκαιρία. Αυτήν την ευκαιρία, όμως, την αρπάζει κανείς βουτώντας .... στα τυφλά, καθώς έξω από το εγώ δεν υπάρχουν βεβαιότητες, αλήθειες, οδηγός. Υπάρχουν μόνο επιλογές.
Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ
