Εισηγητής: Καράβης Μιλτιάδης,
MD, Med. Ac, FICAE, Ιατρός Φυσικής Ιατρικής & Αποκατάστασης Πρόεδρος Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού. Διευθυντής Διεθνούς Μετεκπαιδευτικού Κέντρου Βελονισμού, Διευθυντής τμήματος βελονισμού του Κ.Α.Α. «Φιλοκτήτης». Μέλος Συμβουλίου Παγκόσμιας ΕταιΣιδέρης Αλέξανδρος.
Κατηγορία: Ομιλίες - Εναλλακτική Θεραπευτική
Αίθουσα: 5
H πρόοδος της ιατρικής (συνοδευόμενη από σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές) αύξησε σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού της γης. Αλλά, την 3η – 4η δεκαετία της ζωής μας εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια εκφύλισης της σπονδυλικής στήλης. Λόγω της σπονδυλικής γήρανσης αυχενικοί, θωρακικοί και οσφυϊκοί πόνοι φαίνεται ότι είναι η συχνότερη αιτία δυσλειτουργίας στη τρίτη ηλικία(πρεσβυαλγία).
Ο εκφυλισμός των δίσκων (δισκοπάθεια), των σπονδυλικών αρθρώσεων (σπονδύλωση ή σπονδυλαρθρίτιδα), η σπονδυλική στένωση, η οστεοπόρωση (σε συνδυασμό με δευτεροπαθή σκολίωση) και οι μετεγχειρητικές αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης (συμπεριλαμβανομένου του συνδρόμου αποτυχημένης χειρουργικής επέμβασης) συνθέτουν την εκφυλιστική νόσο της σπονδυλικής στήλης. Οστά, αρθρώσεις, σύνδεσμοι, μύες, νεύρα και δίσκοι, εκφυλίζονται με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικά συμπτώματαγια κάθε ασθενή.
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των ασθενών με εκφυλιστική νόσο της σπονδυλικής στήλης (μη ειδικός σπονδυλικός, οξύς ή χρόνιος πόνος) πρέπει να είναι, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια, συντηρητική. Γνωρίζουμε, ότι στους περισσότερους ασθενείς της τρίτης ηλικία οι δομικές αλλαγές δεν αποκαθίστανται πλήρως, επομένως το θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να επαναλαμβάνεται κατά διαστήματα, με διαφορετικούς στόχους κάθε φορά. Ο θεραπευτικός αλγόριθμος θα πρέπει να περιλαμβάνει αρχικά τα λιγότερο επεμβατικά, μη τοξικά και με λιγότερες παρενέργειες θεραπευτικά μέσα.
Η χρήση εναλλακτικών ή συμπληρωματικών μεθόδων θεραπείας όπως είναι ο βελονισμός, η οστεοπαθητική, η χειροπρακτική και οι διάφορες μορφές θεραπευτικής άσκησης είναι σημαντικό μέρος του θεραπευτικού οπλοστασίου. Οι πιο πάνω θεραπείες εφαρμόζονται παράλληλα με τις παραδοσιακές ιατρικές θεραπείες με στόχο την ύφεση του πόνου, τον περιορισμό της δυσκαμψίας, τη βελτίωση των δεικτών ποιότητας της καθημερινότητας των ασθενών (Activities of Daily Living), την ενδυνάμωση, τη διατήρηση της ελαστικότητας των ιστών και την βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας.
Η αποτελεσματικότητα ενός σωστά σχεδιασμένου θεραπευτικού προγράμματος με χρήση συντηρητικών και εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας είναι μεγαλύτερη του 90%. Η σωστή διάγνωση, η εντόπιση των ιστών που παράγουν τον πόνο του ασθενούς (pain generators), τα κλινικά tests και οι απεικονιστικές εξετάσεις εγγυώνται ένα άριστο αποτέλεσμα. Οι περισσότερες τεχνικές είναι ασφαλείς, όταν εφαρμόζονται από εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας, κατάλληλα εκπαιδευμένους στο αντικείμενο τους και με γνώση της συγκεκριμένης παθολογίας με την οποία ασχολούνται. Η δια βίου εκπαίδευση και μετεκπαίδευση είναι υποχρεωτική, όχι προαιρετική. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα, στα ιατρεία πόνου των μεγαλύτερων νοσοκομείων της Ελλάδας προσφέρονται (σε ειδικά εξωτερικά ιατρεία) θεραπευτικές τεχνικές όπως Reiki, Siatsu, βελονισμός, ηλεκτροβελονισμός, ωτοβελονισμός, ρεφλεξοθεραπεία, τεχνικές νοητικής εξάσκησης, κρανιο-ιερής θεραπείας, διατροφικές συμβουλές, γνωσιακές / συμπεριφορικές θεραπείες για τον χρόνιο πόνο κλπ. Αυτές εντάσσονται σε ένα συνολικότερο πρόγραμμα αποκατάστασης, το οποίο, στον χρόνιο πόνο, που προέρχεται από την σπονδυλική στήλη, βασίζεται στη κινησιοθεραπεία, τη θεραπευτική άσκηση και την αυτοθεραπεία μέσα από εκμάθηση ασκήσεων και ειδικών τεχνικών.
(Η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των εκφυλιστικών παθήσεων της σπονδυλικής στήλης)
Η φυσική αποκατάσταση του πόνου της σπονδυλικής στήλης περιέχει ακόμα και σήμερα μια σειρά από καλά εδραιωμένους μύθους ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους ασθενείς αλλά και στους επαγγελματίες υγείας.
Ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει μια σειρά από ομοιοστατικούς μηχανισμούς
και διαδικασίες όπως τα κατιόντα συστήματα αναλγησίας και οι επουλωτικές και αναπλαστικές διαδικασίες του οργανισμού, που μπορούν να αντιμετωπίσουν πολύ ικανοποιητικά τα προβλήματα που προκύπτουν από τη γηράσκουσα σπονδυλική στήλη.
Η γνώση των μηχανισμών που παράγουν πόνο αλλά και οι ενδεδειγμένες φυσικές (μη φαρμακευτικές) παρεμβάσεις, που ενδείκνυνται σε κάθε περίπτωση και προκύπτουν μέσα από μια διαδικασία κατηγοριοποίησης και κλινικού συλλογισμού, θέτουν τις βάσεις επιτυχημένης αντιμετώπισής του προβλήματος αυτού, που επηρεάζει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού.
Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ
